వైద్యో నారాయణ చంద్ర

 *_"వైద్యో నారాయణ చంద్ర"_*

🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏

*ఒకరోజు ఒక డాక్టర్.. హాస్పిటల్ డ్యూటీ నుంచి పొద్దుపోయాక ఇంటికి చేరాడు.  అర్థరాత్రి సమయంలో పడకమీదికి చేరాడు. అలా పడుకుని పది నిమిషాలు కూడా కాలేదు, ఒక యువకుడు వచ్చి తలుపుతట్టాడు.*

*_"సార్, ఒక గర్భిణి ప్రసవవేదనపడుతోంది,దయచేసి రండి, ఆమెను మీరే కాపాడాలి."_ అన్నాడు. డాక్టరు వెంటనే రెడీ అయ్యి హాస్పిటల్ కి వెళ్ళాడు.* 

*70 ఏళ్ళక్రిందటి రోజుల్లో మహారాష్ట్రలోని ఒక మారుమూల గ్రామానికి చెందిన  యువతి. ఆమెకి 19 లేదా 20 ఏళ్ళుంటాయంతే..! ప్రసవం చాలా కష్టమయ్యింది.*

*ఆ రాత్రి కొన్ని గంటలపాటు ఆయన వైద్యంచేశాడు.  తెలవారుతుండగా, ఆమె డాక్టరు చేతులు పట్టుకొని దీనంగా ఇలా అనింది..* 

*_"డాక్టరు సారూ నన్ను బ్రతికించవద్దయ్యా!  నన్ను చంపేయండి. ఎందుకంటే, నేను కటిక పేదరాలిని, నా భర్త నన్ను వదిలేశారు, నాకే దిక్కులేదు. ఇప్పుడు పుట్టబోయే బిడ్డను సాకలేను."_ అంది ఏడుస్తూ...* 

*ఆమె దీనస్థితికి ఆయన కదిలిపోయాడు.*

*_"అమ్మా, మేమున్నది బ్రతికించడానికే గానీ, చంపటానికి కాదు, నువ్వేం భయపడకు"_ అని ధైర్యం చెప్పాడు.* 

*ఎలాగో ప్రసవం జరిగింది, ఆడపిల్ల పుట్టింది. ఆనందించాలో, బాధపడాలో ఆ యువతికి అర్థం కాలేదు.*

*అప్పుడు ఆయన.. _"అమ్మా! నువ్వేం భయపడవద్దు. నేను నీదగ్గర ఫీజు ఏమీ తీసుకోను, నేనే నీకు వంద రూపాయలిస్తున్నాను. దగ్గర్లో  ఉన్న పూణేకి వెళ్ళి అక్కడ nursing college లో ఒక గుమాస్తాను కలువు. నేను పంపానని చెప్పు."_ అన్నాడు.*

*ఆమె అక్కడికి వెళ్ళింది. ఫలనా డాక్టరు గారు పంపారు అని చెప్పగానే, వాళ్ళు ఆమెను అక్కడ చేర్చుకుని training ఇప్పించి, 8 నెలల తరువాత ఉద్యోగం కూడా ఇచ్చారు.*

*25 ఏళ్ళు గడచిపోయాయి. ఆ డాక్టరు senior professor అయ్యాడు. ఒక university వాళ్ళు విద్యార్థులకు పట్టాలు, బంగారు పతకాలు ప్రదానం చేసే కార్యక్రమానికి ఆ డాక్టరు గారిని ఆహ్వానించారు. అది పూర్తి అయ్యింది.*

*'చంద్రా' అనే ఒక యువతి వచ్చి డాక్టరును కలిసి తన ఇంటికి రావాల్సిందేనని పట్టుబట్టింది. స్వతహాగా సున్నితమైన మనసున్న ఆయన కాదనలేక వాళ్ళింటికి వెళ్ళాడు.* 

*అక్కడ నడివయసులో ఉన్న ఒకామె.. డాక్టరు గారికి 'టీ' ఇచ్చింది... ఆయన టీ తాగుతూ వారి గురించి అడిగాడు.. ఆమె, తమది ఒక పల్లెటూరు అని.. తమ కుటుంబానికి సంబంధిన వివరాలు చెపుతుండగా, ఆయన ఆలోచనలు వెనక్కి  వెళ్ళాయి.* 

*ఇంతలో హఠాత్తుగా ఆమె, మరియు ఆ యువతి వంగి ఆ డాక్టరు కాళ్ళకు నమస్కారం చేశారు. _"ఏమిటమ్మా ఇది ?"_ అని ఆయన అడిగితే...* 

 *ఆమె కన్నీళ్ళు కారుతుండగా.. ఆయనతో ఇలా చెప్పింది, _"25 ఏళ్ళక్రితం ఓ అర్థరాత్రి మీరే నన్ను  కాపాడారు సార్, దిక్కు లేని నా పేదజీవితానికి ఒక దారి చూపారు. ఆ అర్థరాత్రి పుట్టిన ఆడపిల్లే ఈ అమ్మాయి, మీరే మాకు దేవుడు. మీ పేరునే ఈ పాపకు పెట్టాను 'చంద్ర'  అని చెప్పి, అంతేకాదు సార్.. మీదయవల్ల ఇప్పుడు మేము ఆర్థికంగా స్థిరపడ్డాము. త్వరలో  మేము పేదలకోసమని ఓ ఉచిత ఆసుపత్రిని ప్రారంభించబోతున్నాం.  దానికి కూడా మీ పేరునే పెడుతున్నాం."_ అని చెప్పింది, అది విన్నాక, ఈ సారి కన్నీరు పెట్టడం ఆ డాక్టరు వంతు అయ్యింది.*

*ఇంతకూ ఆ డాక్టరు ఎవరో తెలుసా...? Infosys అనే సాఫ్ట్ వేర్ కంపెనీ ఛైర్మెన్ శ్రీమతి సుధామూర్తి గారి తండ్రి అయిన _"డాక్టర్. రామచంద్ర కులకర్ణి"_ గారే...!!!*

*(ఈ సుధామూర్తి.. Infosys అనే సాఫ్ట్ వేర్ కంపెనీ వ్యవస్థాపకుడైన.. ఎన్. ఆర్. నారాయణమూర్తి గారి సతీమణి. వీరి పెద్ద కుమార్తె.. 'అక్షతామూర్తి.' ఈమె ఎవరోకాదు, 2022 నుంచి 2024 వరకు బ్రిటన్ ప్రధానమంత్రిగా పనిచేసిన రిషిసునాక్ భార్య.)*

==================

*_{మంచి స్ఫూర్తిదాయకమైన వాస్తవగాథ.. నన్ను చాలా కదిలించింది. ఎంతెంత చదువులు చదివామన్నది కాదు, ఎంత సంస్కారవంతంగా, సాటి మనుషుల పట్ల.. సమాజం పట్ల మానవతా దృక్పథంతో  ఉంటూ మనవంతుగా ఎంతో కొంతైనా సేవాతత్పరత చూపించాలి.: --వెలిశెట్టి నారాయణరావు, విశ్రాంత సాంఘీకశాస్త్ర ఉపాధ్యాయుడు, ఆత్మకూరు పట్టణం, నెల్లూరు జిల్లా🙏}_*

మానవత్వం చూపిన ఆటో డ్రైవర్

 👉👉విజయవాడలో ఓ హృదయవిదారక ఘటన వెలుగులోకి వచ్చింది. తల్లిదండ్రులు మరణించడంతో  నెల్లూరు జిల్లాకు చెందిన 19 సంవత్సరాల యువతి మానసిక వేదనతో బాధపడుతున్న ఆ యువతి, ఒంటరిగా నెల్లూరు  నుంచి బస్సులో  ప్రయాణించి విజయవాడ  బస్టాండ్‌కు వచ్చింది 

👉 దారి మధ్యలో ఆమె ఫోన్, పర్సు పోగొట్టుకోవడంతో పరిస్థితి మరింత క్లిష్టమైంది. ఆకలితో, ఎక్కడికి వెళ్లాలో తెలియక, ఎవరూ లేని బాధతో ఆమె సమీపంలో ఉన్న ఆటో డ్రైవర్ల వద్దకు వెళ్లి సహాయం కోరింది.

👉నాకు ఎవరు లేరు… కొంచెం టిఫిన్ పెట్టండి… పని చేసుకుంటూ నేనే హాస్టల్‌లో ఉంటాను… దయచేసి నన్ను అక్కడికి చేర్చండి" అని ఆ యువతి కన్నీళ్లు పెట్టుకుంది.

👉యువతి పరిస్థితి చూసి ఆటో డ్రైవర్లు ముందుగా ఆమెకు టిఫిన్ ఏర్పాటు చేశారు. తరువాత విషయాన్ని అర్థం చేసుకున్న వారు తెలివిగా ఆలోచించి ఆ యువతిని కృష్ణలంక పోలీస్ స్టేషన్‌కు తీసుకెళ్లారు.

👉అక్కడ పోలీసులు ఆమె మాటలు విన్న వెంటనే విషయం సీఐ  గారికి పోలీస్ సిబ్బంది తెలియజేశారు. సీఐ  గారు తక్షణమే స్పందించి వాసవ్య మహిళా మండలికి ఫోన్ చేసి, ఆ యువతి పూర్తిగా సురక్షితంగా ఉండేలా ప్రత్యేకంగా ఏర్పాట్లు చేశారు.

👉ఆమె బంధువులు వచ్చే వరకు ఆమెను వాసవ్య సంరక్షణలో ఉంచి, అన్ని విధాలుగా సహాయం అందించాలని పోలీసుల సూచన మేరకు చర్యలు వేగంగా తీసుకున్నారు.

👉కాలుష్యంతో నిండిన ఈ కాలంలో ఇలాంటి మానవత్వం చూపిన ఆటో డ్రైవర్లపై, అలాగే వెంటనే స్పందించి రక్షణ కల్పించిన కృష్ణలంక పోలీసులపై ప్రజలు ప్రశంసల వర్షం కురిపిస్తున్నారు.

మానవత్వం చూపిన ఆటో డ్రైవర్ అందరమూ మేచుకోక తప్పదు 

          అప్పటి కాలం.... ఇప్పటి వేగం.....

1980 - 90లలో జీవనం ఎలా వుండేది? 

తెలియాలంటే మాత్రం తప్పని సరిగా చదవాలి మరి.

డబ్బుకు ప్రాధాన్యం ఇప్పటి తో పోల్చితే, అపుడు బాగా తక్కువ.

2000 కు ముందు వరుసగా 3, 4 ఏళ్లు కరువు వచ్చినా, బియ్యం, తదితర నిత్యావసరాల ధరలు పెరగలేదు.

విశాలమయిన ఇళ్ళు. అపార్ట్మెంట్స్ దాదాపుగా లేవు.

రోజూ ఇంటికి భిక్షానికి వచ్చి, పెట్టిన అన్నం, కూరా సంతోషంగా తీసుకుని వెళ్ళే వారు.

సంక్రాంతి వస్తుందంటే, పోటీలు పడి అమ్మాయిలు ఇంటి ముందు పెద్ద పెద్ద ముగ్గులేశే వారు.

కేటరింగ్లు లేవు. ఏ శుభకార్యం జరిగినా, బంధువులు పది రోజులు ఉండి, తలా చెయ్యి వేసి, వంటల నుంచీ బట్టలు ఉతికే వరకు అన్నీ చేసే వారు.

పిల్లలకు స్వీట్స్, కారప్పూస అన్నీ ఇంటిలోనే తయారు చేసి, అత్తయ్యలు తెచ్చేవారు.

ఎందరో పిల్లలు బంధువుల ఇళ్ళల్లో ఉంటూ చదువుకునే వారు.

బంధువులు వస్తే రెండు మూడు వారాలు ఉండి వెళ్ళే వారు. వాళ్ళు వెళ్లి పోతుంటే పిల్లలు, వెంటపడి అపుడే వెళ్ళవద్దు అని ఏడిచేవారు. ఇపుడు బంధువులు వస్తున్నారంటే ఏడుస్తున్నారు.

ఎంత దూరమైనా ఊళ్ళో నడిచి లేక సైకిల్ పైనే వెళ్లే వాళ్ళం. ఇపుడు ఇంటి పక్క షాప్ కైనా, బండి తీయాల్సిందే.

సైకిల్ కు హెడ్ లైట్ లేక పొతే ట్రాఫిక్ పోలీసులు ఫైన్ వేసే వారు. సైకిళ్లకు లైసెన్స్ లు కూడా ఉండేవట.

రిక్షా వాడు బాడుగకు పావలా తక్కువకు బేరమాడితే, ఇంకో పది పైసలు ఇప్పించండి బాబు అని బతిమాలే వాడు. ఇపుడు ఆటో వాడు, చెప్పిన రేట్ కు తక్కువ అడిగాం అనుకో, పడ తిట్టి పోకుండా ఉంటే మన అదృష్టం.

స్కూటర్, లునా, మోఫా ఉండేవి. స్కూటర్ అంటే బజాజ్ చేతక్. బుకింగ్ చేస్కుంటే, 1– 2 years తరువాత వచ్చేది.

ట్రైన్ రావడానికి కొంత ముందు స్టేషన్ కు వెళ్లి, రిజర్వేషన్ అప్పటికి అపుడే చేయించుకునే వారు, దొరుకుతుందో లేదో అని ఆందోళన లేకుండా!

సాయంత్రం ట్రైన్ లో వెళ్తుంటే, స్టేషన్ ల మధ్య గూళ్లకు చేరుకుంటున్న వేల కొద్దీ పక్షుల సందడి కనబడేది, వినబడేది. ఇపుడు ఏమీ లేదు. నిశ్శబ్ధం.

ట్రైన్, బస్ ల లో మనుషులు మాట కలిపి, తెలియని వారయినా కష్ట సుఖాలు చెప్పుకునే వారు. ఇపుడు తెలియని వారితో మాట్లాడితే, ప్రమాదమే!

కుటుంబంకి ఫ్యామిలీ డాక్టర్ ఉండే వారు. ఇన్ని కొత్త రోగాలు, స్పెషలిస్ట్ లు లేరు.

టెన్త్ లో 60% ఫస్ట్ క్లాస్ వచ్చినదంటే చాల గొప్ప.

ఇంటిలో నాయనమ్మ, తాతయ్యలు తప్పక ఉండే వారు.

కూల్ డ్రింక్ అంటే Gold Spot యే!

ప్రతి వేసవి సెలవులు తప్పక అమ్మమ్మ, తాతయ్య ల ఇంటికే. మధ్యాహ్నం చెట్లు ఎక్కడం, కాయలు కోయడం తప్పనిసరి.

నీళ్లు ఎక్కడ ఏ pump క్రిందనైనా త్రాగేసే వారు. వాటర్ ఫిల్టర్ లు లేవు.

వేసవిలో రోజూ సాయంత్రం 7 కు కరెంట్ పోయేది. కిరోసిన్ తో పని చేసే లాంతర్లు, ముగ్గు తో తోమి సిధ్ధం చేసే వారు.

గ్రామాల్లో ఎద్దుల బండ్లు పై సరదా సవారీ.

కోడి కూత తో నే నిద్ర లేవటం. అలారం లు లేవు.

అందరి ఇళ్ళలో నీటి బావులు, వేడి నీటికి బాయిలర్ లు లేక బొగ్గుల కుంపటి ఉండేవి.

ఏడు పెంకులాట, గిల్లీ దండా, దాగుడు మూతలు, గాలి పటాలు, గోళీకాయల ఆటలు, గల్లీ క్రికెట్, కోతి కొమ్మచ్చి, సైకిల్ పందేలు, ఇవే మన ఆటలు.

ఉత్తరాలు కార్డ్, ఇన్లాండ్ లెటర్స్ ప్రధాన సమాచార వారధి. అపుడపుడు ట్రంక్ కాల్ . Telegram వచ్చింది అంటే దడే…అర్ధరాత్రి అయినా వచ్చి తలుపు కొట్టి ఇచ్చే వారు.

Telephone, fridge, TV లు ఉన్నవారు గొప్ప ధనవంతుల కిందే లెక్క.

బంగారం 10 గ్రాములు సుమారు 4000, సాగర్ నగర్ లో MIG flat సుమారు 80,000. షేర్స్ 1992 జనవరి లో సెన్సెక్స్ 1001.

కాలేజీల్లో చదివే పిల్లలకు డబ్బులు పంపాలంటే, money ఆర్డర్ యే గతి. అది తెచ్చిన పోస్ట్ మాన్ కు 2 రూపాయలు బహుమానం!

ఇంటికి పిల్లలు ఉత్తరం రాసి పంపిస్తే, దానిని పోస్ట్ మాన్ యే చదివి, వారికి వినిపించే వారు.

సినిమాకు వెళ్ళడమే గొప్ప ఆటవిడుపు. సినిమా ప్రచారం గూడు రిక్షా, పాంఫ్లెట్లు, పోస్టర్లు.

ప్రసాద్ పెన్, అశోక్ పెన్, హీరో ఫౌంటైన్ పెన్ లు చాలా పేరు గాంచినవి. Reynolds ball పాయింట్ పెన్ అంటే క్రేజ్!

స్కూళ్లకు పిల్లల కోసం గూళ్ళ రిక్షాలు ఉండేవి. 5,6 తరగతులు కు వచ్చారంటే పిల్లలే నడిచి స్కూల్ కి వెళ్లి పోయేవారు. పికప్ డ్రాప్ లు లేవు.

దీపావళి కు పది నుంచి నెల రోజుల ముందే టపాసులు పేలుతుండేవి. తారాజువ్వలు, సిసిండ్రీలు పిల్లలే తయారు చేసుకునే వారు.

గుడులలో హరికథా కాలక్షేపం సర్వ సాధారణం.

Theater కు వెళ్తే, నేల, బెంచి, కుర్చీ, బాల్కనీ టికెట్లు. Theater లోపల సిగరెట్లు బీడీలు కాల్చుతు సినిమాలు చూసే వారు. అలానే ట్రైన్స్, హోటల్స్, బస్ ల లో కూడా యధేచ్చగా…

సినిమా పాటలకు లిరిక్స్ పుస్తకాలు పావలకు అమ్మేవారు.

పౌరాణిక, కుటుంబ, సామాజిక, భక్తిరస చిత్రాలదే రాజ్యం.

పెద్దలకు వార్తా పత్రిక లు ఈనాడు, ఆంధ్ర జ్యోతి, ఆంధ్ర ప్రభ, ఉదయం, వార్త, ప్రజా శక్తి. పిల్లలకు: చందమామ, బొమ్మరిల్లు, బాల జ్యోతి. గృహిణులకు: ఆంధ్ర భూమి, స్వాతి వారపత్రిక లు. యువకులకు: యువ, స్వాతి మాస పత్రికలు. పెద్దవారికి Readers Digest. ప్రభుత్వ ఉద్యోగార్థులకు Employment News Weekly.ఇలా!

వార్తలంటే రేడియో, సినిమా పాటలంటే శుక్రవారం సాయంత్రం 7 గంటలకు, అరగంట చిత్ర లహరి .సినిమా అంటే నెల కో, రెండు నెలలకో DD National లో వచ్చే తెలుగు సినిమా వచ్చేది.

దసరా, సంక్రాంతి పండక్కి ఫ్రెండ్స్ తో కలసి సరికొత్త సినిమాలు చూడటం అదోక గమ్మత్తైన సరదా. 

ఎవరైన ఫ్రెండ్స్ తను చూడని సినిమా చూసివుంటే వారితొ ఆ సినీమా కథ అడిగి మరీ చెప్పించు కోవడం మహా సరదా. 

👆ఇలా గమ్మత్తైన విషయాలు ఎన్నో, ఎన్నేనో..అప్పటి రోజులు గడిపిన వారికి మరుపురాని మధురానుభూతులు.ఆ పాత మధురాలు...తిరిగి రాని అమృత్సోవాలు.

కాదంటారా ఫ్రెండ్స్!అవునంటారని నా భావన. 

సమయం పెట్టి చదివిన మీకు అభినందనలతో..

ఇంకా ఏమైనా మరచిపోయి ఉంటే నాకు మెసేజ్ చేయండి.

పసుపులేటి నరేంద్రస్వామి - 9848696955

Holiday work

SA1 9th class 2025 Yadadri

Holida

y home work

10th

9th

8th

నెలలో కేవలం 28 రోజులు మాత్రమే

 

నెలలో కేవలం 28 రోజులు మాత్రమే

*హైద్రాబాద్లో ఓ మహిళ తన పాత పూర్వీకుల ఇంటిని PG గా మార్చింది. ఆ ఇంట్లో 10-12 గదులు ఉన్నాయి, ఒక్కో గదిలో 3 బెడ్లు ఉంటాయి. చాలా మంది విద్యార్థులు, ఉద్యోగులు అక్కడ ఉంటున్నారు*

ఆమె వాళ్లు టిఫిన్, రాత్రి భోజనం, అవసరమైనవారికి ప్యాక్డ్ లంచ్‌ కూడా ఇస్తారు. భోజనం ఎంతో రుచిగా ఉండటం వల్ల అందరికీ ఇష్టం.

కానీ అక్కడ ఓ ప్రత్యేకమైన నిబంధన ఉంది – నెలలో కేవలం 28 రోజులు మాత్రమే వంట చేస్తారు. మిగతా 2-3 రోజులు అందరూ బయట తినాలి. ఆ రోజుల్లో కిచెన్ కూడా మూసివేస్తారు.

ఒకసారి ఆమెని అడిగాను – “ఇలాంటీ రూల్ ఎందుకు పెట్టారు?”

ఆమె నవ్వుతూ ఇలా అన్నది: “మేము కేవలం 28 రోజులకే ఫుడ్ ఛార్జ్ చేస్తాం. అందుకే వంట కూడా 28 రోజులు మాత్రమే.”

మళ్లీ అడిగాను – “ఇలా ఎందుకు చేస్తారు?”

ఆమె అప్పుడు గట్టిగా చెప్పింది: “మొదట్లో ప్రేమతో వండేదాన్ని. కానీ ఎప్పుడూ ఫిర్యాదులే – ఒక్కోసారి ఉప్పు ఎక్కువ, ఇంకోసారి తక్కువ. ఎప్పుడూ అసంతృప్తి. అప్పుడు కోపంతో ఈ నిర్ణయం తీసుకున్నాను.

ఈ 2-3 రోజుల్లో వాళ్లు బయట తినాల్సి వస్తుంది. అప్పుడు ఇక్కడ వంట భోజనం విలువ అర్థమవుతుంది. తర్వాత మిగిలిన రోజుల్లో ఎలాంటి ఫిర్యాదులూ ఉండవు.

ఎక్కువ సౌకర్యం మనిషిని అసంతృప్తిగా, అలసుగా మారుస్తుంది.

మన దేశంలో కూడా కొంతమంది ఇలా ఉంటారు – ఎప్పుడూ లోపాలే చూస్తారు. అటువంటి వాళ్లు ఓసారి పాకిస్థాన్, అఫ్గానిస్తాన్, శ్రీలంక లాంటి దేశాల్లో కొద్దిరోజులు గడిపితే మన దేశం విలువ తెలుస్తుంది.

*ఒక సాధారణ మహిళ చెప్పిన గొప్ప జీవన సత్యమిది* 

😌

భార్య రాసిన ఉత్తరం

 🇮🇳🇮🇳🇮🇳🇮🇳🇮🇳🇮🇳🇮🇳🇮🇳🇮🇳🇮🇳

          ఇది ఒక భార్య తన భర్త అకాల మరణం తరువాత రాసిన భావోద్వేగభరితమైన, భావప్రధమైన మరియు జీవితాన్ని నేర్పే ఉత్తరం. దయచేసి దీన్ని పూర్తిగా చదవండి మరియు అవసరమైనవారికి షేర్ చేయండి.

ఒక భార్య రాసిన ఉత్తరం – 

భర్త యాక్సిడెంట్‌లో చనిపోయిన తర్వాత

(నిజమైన సంఘటన ఆధారంగా)

"నా భర్త మరణించిన తర్వాత నేర్చుకున్న పాఠాలు"

మనం ఎప్పుడూ అనుకుంటుంటాం – మేము ఎప్పటికీ బతుకుతాము.

చెడు సంఘటనలు ఎప్పుడూ ఇతరులకే జరుగుతాయి అనుకుంటాం.

కాని అదే విషాదం మన మీదకు వచ్చినప్పుడు, జీవితం ఎంత అస్థిరంగా ఉందో అప్పుడు మాత్రమే తెలుస్తుంది.

నా భర్త ఒక ఐటీ ప్రొఫెషనల్ – టెక్నికల్ పనుల్లో చాలా శ్రద్ధ.

నేను ఒక చార్టర్డ్ అకౌంటెంట్.

మీరు ఊహించవచ్చు – పర్ఫెక్ట్ కపుల్ అనిపించేవాళ్లం.

నా భర్త టెక్నికల్ కావడంతో తన జీవితం అంతా ల్యాప్‌టాప్‌లోనే ఉండేది –

తన “to-do list”, ఇ-బిల్లులు, బ్యాంక్ స్టేట్మెంట్లు, ఇమ్పార్టెంట్ పాస్‌వర్డ్స్ కోసం "IMPWDS" అనే ఫోల్డర్ కూడా ఉండేది.

ల్యాప్‌టాప్‌కే పాస్‌వర్డ్ ఉండేది.

అన్నీ ఆల్ఫాన్యూమరిక్ మరియు స్పెషల్ క్యారెక్టర్స్ తో ఉండే పాస్‌వర్డ్లు – కనుక గెస్ చేయడం అసాధ్యం.

ఆఫీస్ పాలసీ ప్రకారం ప్రతి 30 రోజులకు పాస్‌వర్డ్ మార్చాలి.

ప్రతి సారి నేనడిగేవాడిని – "ఈ సారి పాస్‌వర్డ్ ఏమిటి?" – కానీ గుర్తుపెట్టుకునే ప్రయత్నం చేసేదాన్ని కాదు.

మీకు అనిపించవచ్చు – నేను చార్టర్డ్ అకౌంటెంట్ కాబట్టి అన్ని విషయాలు సక్రమంగా డాక్యుమెంటెడ్‌గా ఉంటాయని.

కానీ నమ్మండి – ఆఫీస్ పేపర్లలో ఎంత క్రమంగా ఉన్నా, హౌస్‌హోల్డ్ విషయాల్లో అంతే నిర్లక్ష్యం చేస్తాము.

ఇంటి పనులు ఎప్పుడూ రేపటికి వాయిదా వేస్తూ ఉంటాము.

ఒక రోజు నా భర్త ఆఫీసు నుంచి తిరిగి వస్తూ రోడ్ యాక్సిడెంట్‌లో చనిపోయాడు. అతని వయస్సు కేవలం 33 ఏళ్ళు.

ల్యాప్‌టాప్ క్రాష్ అయిపోయింది – అందులోని సమాచారం అంతా పోయింది.

ఫోన్ పూర్తిగా ధ్వంసమైంది.

కాని ఇది కేవలం ఆరంభం మాత్రమే…

9 ఏళ్ల పెళ్లి జీవితం – పిల్లలు లేరు – మేమిద్దరం మాత్రమే. ఇప్పుడు నేను ఒంటరిగా ఉన్నాను.

నా ప్రొఫెషనల్ నాలెడ్జ్ కొంతవరకు ఉపయోగపడింది – కాని పూర్తిగా కాదు.

ఆయన బ్యాంక్ అకౌంట్స్‌లో నామినేషన్ లేదు.

ఇన్సూరెన్స్‌లో నామినీ ఆయన తల్లి – ఆమె రెండు సంవత్సరాల క్రితమే మరణించారు.

ఇమెయిల్ పాస్‌వర్డ్ నాకు తెలియదు.

ఏ బిల్లులు స్టాండింగ్ ఇన్‌స్ట్రక్షన్‌తో పేమెంట్ అవుతున్నాయో కూడా తెలియదు.

ఆఫీస్ సంబంధిత పనులు మరింత క్లిష్టంగా మారాయి —

ఇటీవలే ఆయన విభాగం మారింది, ఎవరికి రిపోర్ట్ చేస్తున్నారో కూడా నాకు తెలియదు.

ఫోన్ అలవెన్స్ క్లెయిమ్ చివరిసారి ఎప్పుడు చేసారో కూడా తెలుసుకోవడమే ఓ టాస్క్ అయింది.

ఇఎంఐ మీద కొనుకున్న ఇల్లు ఇప్పుడు భారంగా మారింది.

ఇన్సూరెన్స్ తీసుకోకుండా, అదే డబ్బుతో ప్రీపేమెంట్ చేద్దాం అనుకున్నాం —

ఒకరు సంపాదన ఆపితే ఏమవుతుందో అప్పుడే తెలిసింది!

ఇప్పుడు ప్రతిదీ ఓ ప్రశ్న —

డెత్ సర్టిఫికెట్, ఎఫ్ఐఆర్, పోస్ట్‌మార్టం రిపోర్ట్ —

ప్రతి ప్రభుత్వ కార్యాలయంలో ఫారాలు, ఇండెమ్నిటీ బాండ్, నోటరీ, సాక్షులు, ఒప్పంద పత్రాలు…

బైక్, కారు, భూమి, ఇల్లు — ఇవన్నీ వేర్వేరు ఆస్తులు అని అప్పుడు తెలిసింది.

బైక్ ట్రాన్స్‌ఫర్ చేయాలంటే లీగల్ ప్రాసెస్ పూర్తి చేయాలి.

సక్సెషన్ సర్టిఫికెట్ పొందడం వేరే సమస్య.

తర్వాత మొదలైంది పేరు మార్పు ప్రక్రియ — గ్యాస్ కనెక్షన్, కరెంట్ మీటర్, ఇల్లు, వాహనం, ఇన్వెస్ట్‌మెంట్లు, నామినేషన్…

నేను పూర్తిగా చిదురుముడిగా అయ్యాను.

విలాపించేందుకు కూడా సమయం లేకపోయింది —

పత్రాల కోసం జరుగుతున్న పోరాటమే జీవితాన్ని మింగేసింది.

జీవితం అంటే ఎంత తేలికగా తీసుకున్నానో అప్పుడు అర్థమైంది.

“నేను ఒక CA అయినా ఇన్ని కష్టాలు పడుతున్నానంటే, ఓ సాధారణ గృహిణి పరిస్థితి ఏమవుతుందో!” అనిపించింది.

అప్పుడు ఒక ఫ్రెండ్ చెప్పారు –

“ఇప్పుడు నువ్వు ఒంటరిగా ఉన్నావు. నీ పేర మీద విల్ లేకపోతే, ఇతర బంధువులకూ ఆస్తులపై హక్కు ఉంటుంది...”

అప్పుడు తెలిసింది – విల్ (ఇచ్చాపత్రిక) ఎంత ముఖ్యమో!

కొన్ని నెలల క్రితం ఎవరో ఇలా చెప్పేవాళ్లు అంటే నవ్వేదాన్ని.

కాని ఇప్పుడు జీవితం పూర్తిగా మలుపు తిరిగింది.

జీవితం నన్ను నేర్పిన పాఠాలు మీతో పంచుకుంటున్నాను

ఎందుకంటే మన తర్వాత మన కుటుంబానికి తలనొప్పులు కాకుండా చేయడం మన బాధ్యత.

1. నామినేషన్‌లు చెక్ చేయండి

• బ్యాంక్ ఖాతాలు

• ఫిక్స్‌డ్ డిపాజిట్‌లు, ఎన్ఎస్‌సీలు

• లాకర్‌లు

• డీమాట్ అకౌంట్‌లు

• లైఫ్/వాహన/ఆస్తి ఇన్సూరెన్స్

• ఇన్వెస్ట్‌మెంట్లు

• పీఎఫ్ మరియు పెన్షన్ ఫారాలు

పాత నామినేషన్‌లను మార్చడం మర్చిపోతాం — తల్లిదండ్రుల పేర్లు ఉంటాయి, వారు అప్పటికే చనిపోయినపుడు కూడా.

2. పాస్‌వర్డ్లు

ప్రతి విషయానికీ పాస్‌వర్డ్ అవసరం –

ఇమెయిల్, బ్యాంకింగ్, ల్యాప్‌టాప్...

మీరు లేరు అంటే, మీ సిస్టమ్ యాక్సెస్ చేయడం ఎవరి వల్ల అవుతుంది?

పాస్‌వర్డ్లు ఎక్కడైనా సురక్షితంగా రాసి ఉంచండి.

3. ఇన్వెస్ట్‌మెంట్లు

ప్రతి సంవత్సరం ట్యాక్స్ సేవింగ్ కోసం ఇన్వెస్ట్ చేస్తాం —

మీ వద్ద వాటి లిస్ట్ ఉందా?

అది కూడా ఎవరూ యాక్సెస్ చేయలేని ల్యాప్‌టాప్‌లోనే ఉందా?

4. విల్

ఒక సాదా విల్ కూడా కుటుంబానికి పెద్ద సాయంగా ఉంటుంది.

ఇండెమ్నిటీ బాండ్, నోటరీ, ఎన్‌ఓసీ, సాక్షులు — ఇవన్నీ నుంచి విముక్తి.

5. లోన్లు మరియు బాధ్యతలు

కారు లేదా ఇల్లు కొనే సమయంలో ఇలా ఆలోచించండి –

“నేను లేకపోతే, నా కుటుంబం ఈ లోన్‌ని భరిస్తుందా?”

కావడం కుదరకపోతే, లోన్ ఇన్సూరెన్స్ తప్పకుండా తీసుకోండి.

6. డిజిటల్ ప్లాట్‌ఫామ్‌లను వినియోగించండి

బ్యాంకింగ్, ఇన్సూరెన్స్, మ్యూచువల్ ఫండ్లు మొదలైన అన్నింటికీ ఆన్‌లైన్ సదుపాయాలు అందుబాటులో ఉన్నాయి.

వాటిని వినియోగించి సమయం మరియు శక్తిని ఆదా చేయండి.

నా పోరాటం ఇప్పుడే మొదలైంది.

కాని మనమందరం ఈ చిన్న విషయాలను నేర్చుకుంటే, మన ప్రేమించినవారు మనం లేని తర్వాత తక్కువ బాధపడతారు.

భవిష్యత్తులో ఏం జరుగుతుందో ఎవరికీ తెలియదు —

కాని స్కౌట్స్ మోటో చెబుతుంది:

"ఎప్పుడూ సిద్ధంగా ఉండండి!"

దయచేసి ఈ లేఖను 3 సార్లు చదవండి.

ఎంతోమందికి పంపండి.

సినిమాలు, టీవీలు చూస్తూ గంటలుగా గడుపుతాం —

కాని మన కుటుంబ భద్రత కోసం 15 నిమిషాలు కేటాయించలేమా?

*ఇల్లు నడపడం అనేది కేవలం వంట చేయడం, శుభ్రపరిచే పని మాత్రమే కాదు*—

*ఆర్థిక విషయాలు, నిర్ణయాలను అర్థం చేసుకోవడం కూడా అంతే ముఖ్యమైన పని.*

🇮🇳🇮🇳🇮🇳🇮🇳🇮🇳🇮🇳🇮🇳🇮🇳🇮🇳🇮🇳🇮🇳

డాక్టర్ మినిస్టర్

 డాక్టర్ మినిస్టర్

మంచి పేరు ఉన్న  ఓ మంత్రి వర్యులు గారికి హఠాత్తు గా గుండె నొప్పి వచ్చింది, ఆపరేషన్ కోసం అమెరికా కు తీసుకెళ్లారు...!

ఆసుపత్రిలో డాక్టర్లు మంత్రి గారికి విజయవంతం గా శస్త్రచికిత్స చేసారు,

మంత్రి గారు కోలుకున్నాక డాక్టర్ గారు వచ్చి మంత్రి గారిని పలకరించారు..!

ఎలా ఉన్నారు మంత్రి గారు? ఇప్పుడేం ఛాతీ లో నోప్పి లాంటిది ఏం లేదుకదా?

అందుకు మంత్రి గారు "భలే వారే డాక్టర్ గారు, అమెరికా లో అందులో తమంతటి వారు స్వయానా ఆపరేషన్ చేసాక ఇంకెందుకు వస్తుందండి ఆ నొప్పి..

 అదే మా ఇండియా లో ఐతే ఈపాటికి టపా కట్టేసే వాన్ని, ఎంతైనా అమెరికా, అమెరికానేనండి మా ఇండియా లో గుండెకు ఆపరేషన్ అంటే లివర్ కు చేసేవారు, అమెరికా కాబట్టి బతికి బ ట్ట కట్టగలిగాను, మా ఇండియా డాక్టర్ లు శుద్ధ వేస్ట్ అండీ..అంటూ ఇంకా ఏదో చెప్పబోయారు....!

ఇక చాలు ఆపండి మీ సోది, అంటూ డాక్టర్ గారు విసురు గా లేచారు, ఆయన కళ్ళు చింతనిప్పుల వలె ఎర్రబడ్డాయి.

ఆపరేషన్ అయ్యింది కదా, దయచేసి ఇక వెళ్ళి పోండి, ఇంకోక్క మాట మీరు ఇండియా గురించి చెడుగా మాట్లాడితే సహించేది లేదు అని మంత్రి గారి మెుహం కూడా చూడకుండా వెళ్ళి పోయారు..

బిక్కచచ్చిన మెుహంతో మంత్రి గారు ప్రక్కనున్న అసిస్టెంట్ డాక్టర్ గారితో ఎవరు ఈయన ?ఎందుకలా నా మీద సీరియస్ అయ్యారు? అని అడిగారు

అందుకు ఆ అసిస్టెంట్ డాక్టర్ మీకు ఆపరేషన్ చేసిన డాక్టర్ విల్సన్ గారు ఆయనే.. ఆయన డాక్టర్ కోర్సు మీ ఇండియా లోనే చేసారు అని చెప్పాడు..

మంత్రి గారికి డాక్టర్ గారు ఎందుకలా మండి పడ్డాడో అర్ధమైంది..

డిస్చార్జ్ అవబోతూ ఆ డాక్టర్ గారితో నన్ను క్షమించండి డాక్టర్ గారు, ఏదో మాట తూలాను, మనసులో పెట్టుకోబాకండి అన్నారు,

అందుకు డాక్టర్ విల్సన్ గారు ఛ. ఛ. అలాంటిదేమి లేదండి.. 

ఇండియా గురించి తక్కువ చేసి ఓ ఇండియనే అలా మాట్లాడేసరికి తట్టుకోలేకపోయాను, నేను ఇండియా లోనే డాక్టర్ కోర్సు పూర్తి చేసాను, నాకంటే మేధావులు మీ ఇండియా లో సరైన ప్రోత్సాహం, గుర్తింపు లేక మరుగున పడుతున్నారు, మీ రాజకీయాలు, డబ్బు , కుల వివక్షలతో కోంతమంది మేధావులు అక్కడ ఇమడ లేక ఇలా విదేశాలకు వలస వస్తున్నారు, వారి మేధాశక్తి కి ఇక్కడి వారు నెత్తిన పెట్టుకున్నారు, అంత ఎందుకండీ ఇప్పుడు మీకు ఆపరేషన్ చేసిన ఈ హాస్పిటల్ చీఫ్ మీ భారతీయుడే తెలుసా?

ప్రజల సొమ్ము తో ఆపరేషన్ చేయుంచుకునేందుకు వచ్చిన మీరు ఆ ప్రజలనే తిడుతుంటే చూస్తూ ఉండలేక పోయాను, ఇకపోతే మీకు జరిగిన ఆపరేషన్ ను మీ ఇండియా లో డాక్టర్ కోర్స్ చదివే ఓ పీ జీ స్టూడెంట్ చూయింగ్ గమ్ నమిలినంత ఈజీగా చేయగలడు, కానీ మీరు చేయించుకోరు, ఎందుకంటే వారు డాక్టర్ కోర్స్ చదివారో, లేదో? లేక మీరు వేలంపాట పెట్టి అమ్మిన డాక్టర్ సీటును డబ్బు పెట్టి కోన్నవాడేమో అని మీ డౌట్?!

అందుకే ప్రతిభకే పట్టం కట్టే మా దేశంలో గౌరవంగా బ్రతుకుతున్నారు మీ భారతీయులు,

కష్టం మీ వాళ్ళది, పేరు మాత్రం మా దేశాలది,

.

నేడుఅభివృద్ధి చెందిన పెద్ద, పెద్ద దేశాలు కానీయండి, కంపెనీలు కానీయండి వారి అభివృద్ధి వెనక ఖచ్చితంగా మీ భారతీయుల కృషి ఉందనేది ముమ్మాటికీ నిజం.. మీరు వాడుకోలేరు, మేము వాడుకుంటున్నాం..టాపర్స్ అంతా మాదగ్గర ఉన్నారు, మిగిలిన వారు మాత్రం మీ దగ్గర ఉన్నారు....

తన దేశాన్ని తప్పు పట్టిన వాడు రేపు తన కన్న తల్లిని కూడ తప్పు పడతాడు..

మీకు ఇంతకంటే నేను చెప్పలేను..

సెలవ్.. గెట్ వెల్ సూన్..

మంత్రి గారికి నోరు పెగల్లేదు..

డాక్టర్ గారు అన్న చివరి మాటలు

"Get well soon" అన్నది

తన శరీరానికా? తన మనసు కా?